دوپینگ در ورزش

چرا دوپینگ یک مسئله مهم است؟ تاریخچه مختصری از دوپینگ:

استفاده از مواد محرک و نیروزا در ورزش به دوران یونان باستان باز می گردد. اما در طول سال 1920 که محدودیت مصرف دارو درورزش ضروری به نظر رسید. در سال 1928 فدراسیون بین المللی انجمن ورزشی(IAAF) اولین فدراسیون ورزشی بین المللی برای ممنوعیت دوپینگ شد.

درسال 1966 اتحادیه بین المللی دوچرخه سواران و فدراسیون بین المللی فوتبال تست های دوپینگ را در مسابقات قهرمانی وارد کردند. اولین تست دوپینگ در المپیک 1968، در بازی های زمستانی گرنوبل و بازی های تابستانی مکزیکو مورد استفاده قرار گرفت. تا سال 1970 بیشتر فدراسیون ها تست دوپینگ را انجام دادند.

رسوایی بزرگ دارویی در سال 1998 در توردوفرانس، نیاز به یک سازمان مستقل بین المللی برای تنظیم استانداردها در مبارزه بادوپینگ را حیاتی دانست.

در ژانویه 2013 آمسترانگ، دوچرخه سوار بازنشسته، اهل ایالات متحده در مصاحبه ای به دوپینگ اعتراف کرد. هفت مدال توردوفرانس را مسترد کرد و برای ورزش در طول عمر خود محروم شد.

در دسامر سال 2014، مستند تلویزیون آلمانی، ادعا کرد که %99 از ورزشکاران روسیه متهم به دوپینگ بودند. اگرچه فدراسیون ورزشیروسیه این مطلب را تکذیب کرد.

 از آن زمان اتهامات متعددی از دوپینگ در ورزش وجود داشته است.

شایعترین داروها برای دوپینگ:

شایع ترین مواد مورد استفاده عوامل آندروژنیک، مثل استروئیدهای آنابولیک هستند. این مواد ساخت عضله را سرعت می بخشد، بهورزشکار اجازه می دهد که سخت تر تمرین کند و ریکاوری سریع تری داشته باشد. اما این مواد به آسیب های کلیوی و پرخاشگری منجر می شوند. از دیگر عوارض جانبی این مواد می توان به طاسی، تعداد کم اسپرم برای مردان، افزایش موهای صورت و کلفتی صدا برای زنان اشاره کرد.

استروئیدهای آنابولیک به صورت قرص و یا تزریق در عضلات استفاده می شوند. بعضی به صورت کرم و یا ژل روی پوست مورد استفاده قرار می گیرند.

محرک ها در جایگاه دوم هستند. این داروها با افزایش ضربان قلب و جریان خون ورزشکار را هوشیار تر می کند و ورزشکار می تواند بر اثرات خستگی غلبه کند. این داروها اعتیاد آور هستند و در موارد شدید منجر به نارسایی قلبی می شوند.

دیوریتیک و عوامل پوشاننده برای حذف مایعات از بدن به کار می روند. که می توانند مصرف دیگر داروها را مخفی کنند. یا در ورزشهایی مثل بوکس و سوارکاری در کاهش وزن سریع به ورزشکار کمک می کند.

مسکن های مخدر و کانابینوئیدها برای درمان دردهای ناشی از صدمات و یا کوفتگی استفاده می شوند. اما در عمل صدمه را بدتر می کنند. این داروها اعتیاد آور هستند. محصولاتی مثل مورفین و اکسی کودون ممنوع هستند. اما مسکن کودئین مشتق شده مجاز است.

پس از آن هورمون پپتیدی است. موادی از این قبیل مثل اریتروپوئتین (EPO) حجم و قدرت عضلات را افزایش می دهد. تعداد گلبول های قرمز خون را افزایش داده و به ورزشکار انرژی بیشتری می دهد. HGH (هورمون رشد انسانی) عضلات را می سازد.

دوپینگ خون که کمتر رایج است. در این روش خون از بدن خارج شده و پس از افزایش سطح اکسیژن آن دوباره به بدن تزریق می شود. این عمل که به کلیه ها آسیب می زند و باعث نارسایی قلبی می گردد ممنوع است.

گلوکوکورتیکوئیدها صدمات جدی را درمان می کنند چرا که آن ها ضدالتهاب هستند و بر متابولیسم کربوهیدرات ها، چربی و پرتئین ها، تنظیم سطح گلیکوژن و فشار خون اثر می گذارند.

مسدود کننده های بتا، در ضمنی که ممکن است برای جلوگیری از حملات قلبی و فشار خون بالا تجویز شوند، در ورزش هایی مثلتیراندازی با کمان و ورزش های پرتابی ممنوع است. زیرا این داروها ضربان قلب را پایین نگه می دارند و لرزش دست را کاهش می دهند.

چگونه دوپینگ تشخیص داده می شود؟

در تست داروهای دوپینگ از طیف سنجی جرمی، یک تکنیک با قدمت طولانی، استفاده می شود. این فرایند شامل شلیک پرتویی از الکترون ها به نمونه ادرار و تبدیل اتم ها به ذرات باردار با افزایش یا حذف الکترون است. هر ماده ای که در نمونه وجود دارد، علامت واحدی دارد که تحت عنوان اثرانگشت از آن یاد می شود. و از آنجاییکه دانشمندان جرم بسیاری از استروئیدها را می دانند، به راحتی می توانند دوپینگ را شناسایی کنند. اما مشکلاتی با این سیستم هم وجود دارد. برخی از محصولات جانبی دوپینگ خیلی کوچک هستند و نمی توانند سیگنال قوی برای شناسایی شدن ایجاد کنند. با آزمایش خون می توان EPO و حامل اکسیژن مصنوعی را شناسایی کرد، اما انتقال خون قابل تشخیص نیست. گذرنامه بیولوژیکی روشی است که برای کمک به تشخیص انتقال خون معرفی شده است. این گذرنامه شامل اطلاعاتی درخصوص ترکیبات خونی ورزشکار است و اگر به طور چشمگیری تغییر کند به مقامات هشدار می دهد که ورزشکار دوپینگ کرده است. برخی از دانشمندان کارایی گذرنامه بیولوژیکی(بویژه زمانیکه عوامل پیچیده مثل تمرین در ارتفاع در ترکیب خونی نقش دارد) و حساسیت این روش به مقادیر پایین را زیر سئوال برده اند.

موارد دوپینگ مشهور:

قبل از اعتراف آمستردانگ، بن جانسون بزرگترین دوپینگی جهان بود. تست دوپینگ قهرمان دو سرعت کانادا در بازی های المپیک1988 سئول برای استروئیدهای آنابولیک مثبت بود. جانسون در دوی 100 متر رکورد 79/9 ثانیه را بدست آورده بود. اما بعد از مثبت شدن تست دوپینگ از مدال طلا محروم شد و با رسوایی به خانه بازگشت.

دونده انگلیسی Dwain Chambers بعد از اینکه در سال 2004به علت مصرف استروئید آنابولیک (THG) مجرم شناخته شد برای دو سال از رقابت ها محروم گردید. در حالیکه دیگر هموطنش Linford Christie، قهرمان سابق دو سرعت، در سال 1999 از ورزش قهرمانی محروم شده بود. دیگر ورزشکارانی که دوپینگ آن ها مثبت بوده، دوندگان سرعت آمریکا  Justin Gatlin , Marion Jonesبوده اند.

ادامه مبارزه با دوپینگ

اتحادیه بین المللی دوچرخه سواری( UCL) تست 24 ساعته را برای دوپینگ پیشنهاد کرد. قبلا تستی بین 11 شب تا 6 صبح نبود ویک راه فرار برای محصولات میکرو دوز مانند EPO وجود داشت. مجازات سختگیرانه  توسط Wada  به اجرا درآمد. دوبرابر ممنوعیت برای ورزشکارانی که تست دوپینگ آن ها مثبت باشد. رئیس Wada  مدعی بود کار بیشتری می توان انجام داد، اصرار به دولت ها در جرم دانستن دوپینگ و پیشنهاد کرد کشورهایی که به طور منظم ورزشکارانشان دوپینگی اعلام می شوند به طور کامل از رقابت ها کنار گذاشته شوند. 

منبع : دوپینگ در ورزش

ورزش  ، فروشگاه ورزشی ، مربیان و باشگاه ها ، استعدادیابی ورزشی ، ویدئوهای ورزشی ، تورها و بلیط های ورزشی ، مسابقات و چالش های ورزشی ، علم ورزش ، محصولات رزمی ، محصولات فیتنس ، محصولات ورزش های آبی ، پیشنهاد شگفت انگیز ، محصولات پزشکی ورزشی ، آدیداس ، لینینگ ، چمپکس ، نایک